مقایسه BPMS با ERP

این سیستم ها از جمله ابزارهای پررونق فناوری اطلاعات هستند که ادعای اتوماسیون و مدیریت فرآیندهای سطح عملیاتی سازمان را دارند و  هر کدام راهکار ویژه ای را برای نیل به این هدف عرضه می نماید و با قابلیت های فنی متفاوتی توسعه یافته اند.
در اصل فناوری فرآیندی از سه نوع کاربرد پشتیبانی می کند:

۱- گردش کارهای دربردارنده انسان ها

۲- گردش کارهای دربردارنده سیستم ها و کاربردها

۳- گردش کارهای تراکنشی

این سه نوع کاربرد برای نشان دادن تفاوت بین سیستم های ERP و BPMS مفید هستند.
سیستم های BPMS برای مدل سازی گردش کارهای شامل انسان و سیستم های نرم افزاری به خصوص در سیستم های خودکار و ناهمگن، مناسب ترند.
در مقابل، سیستم های ERP برای مدل سازی گردش کارهای تراکنشی مناسب تر هستند؛ البته اگر گردش کارهای تراکنشی سیستم های ناهمگن را در بر داشته باشد، باز هم BPMS بهتر است.
سازمان ها ممکن است به سیستم های ERP و BPMS یا هر دو نیاز داشته باشند.
سیستم های مدیریت کار بیشتر برای مدیریت فرآیند، شامل یکپارچه سازی نرم افزارها و داده های ناهمگن، خودکار و سیستم های توزیع شده به کار می آیند.
بیشتر BPMS ها مستقل از حوزه کاری هستند و بنابراین می توان آنها را در هر بخش از کسب و کار، پیاده سازی و استفاده کرد.
سیستم های ERP داده محورند و از این لحاظ بیشتر روی مدیریت اطلاعات و یکپارچه سازی داده ها متمرکزند.
همچنین این نوع سیستم ها به حوزه کاری خاصی وابسته اند.
قالب های کسب و کار عرضه شده در ERP برای بخش خاصی از تولید می شود (مانند مالی، نیروی انسانی، تولید و…).
سیستم های ERP برای یک واحد سازمانی، کل سیستم یا سیستم های بین سازمانی که در مقیاس ملی یا بین المللی فعالیت می کنند، بسیار مناسب اند به شرطی که تطابق خوبی بین فرآیندهای سازمان مورد نظر و نرم افزارهای تعبیه شده در ERP وجود داشته باشد.
در گذشته مشتریان ERP به دلیل اختصاصی بودن اینترفیس ها، به فروشنده خاصی وابسته می شدند ولی در روند جاری که فروشندگان ERP در پیش گرفته اند، منطق گردش کار از منطق وظیفه ای جدا می شود و این مزیت در اختیار مشتریان قرار می گیرد که بتوانند از این ابزارهای ERP در شکل وب سرویس استفاده کنند.

به صورت خلاصه میتوان تقاوت این دو سیستم را به صورت زیر بیان کرد: